Ο βελονισμός είναι μία ολιστική θεραπεία εξατομικευμένη στον κάθε άνθρωπο. Η ιστορία του ξεκινά πριν 4.000 χρόνια στην Κίνα και πριν 160 χρόνια στην Ευρώπη. Αποτελεί μία ολοκληρωμένη και πολύπλοκη θεραπευτική τεχνική, η οποία βασίζεται στην ανώδυνη τοποθέτηση βελονών σε σαφώς καθορισμένα σημεία του δέρματος. Ο βελονισμός έχει ως στόχο να επανορθώσει ανισορροπίες στη ροή του Τσι μέσω της διέγερσης των ανατομικών περιοχών πάνω ή κάτω από το δέρμα γνωστά ως τα σημεία βελονισμού, τα περισσότερα εκ των οποίων συνδέονται με κανάλια γνωστά ως “μεσημβρινοί”.
Ασυμβίβαστο Βελονισμού Και Δυτικής Ιατρικής
Η θεωρία του βελονισμού που βασίζεται στο γιν και το γιανγκ έρχεται σε αντίθεση με τη δυτική ιατρική. Θα λέγαμε μάλιστα ότι οι περισσότεροι από τους επαγγελματίες βελονισμού έχουν βρει το σύστημα αυτό ασυμβίβαστο με την ιατρική τους εκπαίδευση. Παρόλα αυτά, σύντομα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ιατροί και βελονιστές αποτελούν “Θεραπευτές και Εναρμονιστές του Σύμπαντος”.
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας Και Βελονισμός
Το 1997, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (World Health Organization – WHO), αναγνωρίζει το βελονισμό σαν ιατρική πράξη και εκδίδει κατευθυντήριες οδηγίες για την εφαρμογή του, την εκπαίδευση των ιατρών, την ενσωμάτωση σε κοινωνικούς ασφαλιστικούς φορείς και την χρηματοδότηση προγραμμάτων έρευνας.
Ελληνική Πολιτεία Και Βελονισμός
Η Ελληνική Πολιτεία με αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων «…δέχεται το Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας η οποία εφαρμόζεται μόνο από ιατρούς… » (Αρ. Πρωτ. Υ7/οικ./4270/25-6-96), και συμπληρώνει ότι «…η εφαρμογή του Βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευτεί στη Βελονοθεραπεία… » (574/Α4/1191/21-2-1980).
Στην Ελλάδα ο βελονισμός πλέον εφαρμόζεται ως συμπληρωματική θεραπεία, επίσημα σε αρκετά κρατικά και ιδιωτικά νοσοκομεία, στα εξειδικευμένα Ιατρεία Πόνου.
Αναλγητική Δράση Του Βελονισμού
Η πρώτη επιστημονικά τεκμηριωμένη απόδειξη της αναλγητικής δράσης του βελονισμού προήλθε από την ανακάλυψη των ενδορφινών και την κατάδειξη ιδιαίτερα αυξημένων επιπέδων μετά την είσοδο των βελονών.
Οι ενδορφίνες αποτελούν ουσίες που ανήκουν στην οικογένεια των ενδογενών οπιοειδών πεπτιδίων και έχουν ισχυρή παυσίπονη και καταπραϋντική δράση. Παράγονται στον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό και σε άλλα μέρη του σώματος, σαν απάντηση του οργανισμού σε επώδυνα ή αγχογόνα ερεθίσματα.
Μέχρι σήμερα έχουν ανιχνευθεί τρία κλάσματα της ενδορφίνης, η α-, β- και γ ενδορφίνη. Εκτός όμως από τις ενδορφίνες, στη μεγάλη οικογένεια των ενδογενών οπιοειδών ανήκουν και άλλα πεπτίδια που ανακαλύφθηκαν αργότερα όπως οι εγκεφαλίνες και οι δυνορφίνες. Οι τελευταίες περιλαμβάνουν την δυνορφίνη α, τη δυνορφίνη β και μικρότερα κλάσματα αυτών και συμμετέχουν στη μεταβίβαση των επώδυνων ερεθισμάτων στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα.
Εκτός όμως από τα ενδογενή οπιοειδή πεπτίδια, σημαντικό ρόλο στην αναλγητική δράση του βελονισμού παίζουν και οι νευροδιαβιβαστές, που παράγονται σαν απάντηση του οργανισμού στο δερματικό ερεθισμό μετά την είσοδο της βελόνας με κυριότερους εκπροσώπους τη σεροτονίνη, την νορεπινεφρίνη και το GABA.
Πολλά σύγχρονα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην θεραπεία του χρόνιου πόνου, όπως οι αναστολείς της σεροτονινεργικής επαναπρόσληψης (SSRI) δρουν με μηχανισμό ανάλογο του βελονισμού.
Ανοσολογική και Αντιφλεγμονώδης Δράση
Ο βελονισμός έγινε δημοφιλής εξαιτίας της παυσίπονης, αντιφλεγμονώδους και αγγειοβελτιωτικής του δράσης. Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει δείξει ότι ρυθμίζει και ισορροπεί το ορμονικό σύστημα, το ανοσιακό σύστημα και το σύστημα διαχείρισης του στρες.
Η αντιφλεγμονώδης του δράση βασίζεται στη διέγερση των ινών από τους πυρήνες του Raphae. Αυτοί με τη σειρά τους ενεργοποιούν μέσω της σεροτονίνης τον υποθάλαμο για μεγαλύτερη παραγωγή της CRF (Corticotrophin – Releasing – Factor) και κατ’ επέκταση την υπόφυση για παραγωγή ACTH (αδενοκορτικοτρόπου ορμόνης, κορτικοτροπίνη). Η ACTH διεγείρει τα επινεφρίδια να παράγουν κορτιζόνη (αντιφλεγμονώδη δράση).
Επίσης με ενδιάμεσους μηχανισμούς διεγείρονται το μονοκύτταρα (M.S.H) (ανοσολογική δράση).
Οι ενδορφίνες (α, β, γ, δ, ε), εκτός από την αναλγητική τους δράση (β ενδορφίνες) συμμετέχουν και στη σύνθεση της ιντερφερόνης στην περιφέρεια και ενίσχυση του αμυντικού συστήματος για παραγωγή περισσότερων λεμφοκυττάρων (Natural Killers).
Αποτελέσματα του Βελονισμού
- Ανακούφιση από τον πόνο
- Απελευθέρωση των υπό τάση ιστών, περιτονίας, συνδέσμων, μυϊκού ιστού
- Αύξηση της τοπικής κυκλοφορίας, μεταβολισμού, οξυγόνωσης των ιστών και διατασιμότητα αυτών
- Διαφοροποίηση της θερμοκρασίας του δέρματος
- Βελτίωση της χαλάρωσης και ευεξίας του ασθενή
Ενδείξεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τη χρήση του Βελονισμού στις Μυοσκελετικές Παθήσεις:
- Άλγη κρανίου (κεφαλαλγία, άλγη γνάθου)
- Άλγος γόνατος
- Οσφυαλγία
- Αυχενικό σύνδρομο
- Περιαρθρίτιδα ώμου
- Μετεγχειρητικός πόνο
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Ισχιαλγία
- Επικονδυλίτιδα αγκώνα
Αναπληρωματικός ή Βασικός Παίχτης
Ο βελονισμός αποδεικνύεται εξαιρετικά ωφέλιμος στις περιπτώσεις που απαγορεύεται η χρήση των αντιφλεγμονωδών:
- Λήψη αντιυπερτασικών
- Λήψη αντιαιμοπεταλιακών
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Ηπατική ανεπάρκεια
- Νόσοι του πεπτικού και γαστρορραγία
- Ασθενείς άνω των 75 ετών
- Αλλεργικές αντιδράσεις
- Μακροχρόνια χρήση αντιφλεγμονωδών
Επίσης, ο βελονισμός αποτελεί ένα άριστο πρόγραμμα αποκατάστασης, καθώς προσφέρει αντιφλεγμονώδη, παυσίπονη και μυοχαλαρωτική δράση, ενώ προάγει την ευεξία.
Πηγή: chiotisioannis.gr